Kręgosłup lędźwiowy

Rwa kulszowa to zespół objawów wynikających z podrażnienia nerwu kulszowego lub jego korzeni. Objawia się bólem na przebiegu nerwu, w zależności od stopnia zaawansowania oraz zajętego obszaru może pojawiać się na całej długości – od odcinka lędźwiowego, przez pośladek, udo i podudzie aż do stopy. W postaci zaawansowanej występują także zaburzenia neurologiczne – drętwienie, mrowienie, zaburzenia czucia, osłabienie siły mięśniowej kończyny aż do opadającej stopy.

Bezpośrednią przyczyną jest zwykle ucisk na nerw kulszowy. Może być to spowodowane dyskopatią w odcinku lędźwiowym, gdzie podrażniony zostaje korzeń nerwowy. Rwa kulszowa ma jednak niemal takie same objawy, jak np. rwa gruszkowa, spowodowana uciskiem mięśnia gruszkowatego na nerw kulszowy. Z tego powodu powinna być ona odpowiednio zdiagnozowana, a specjalista powinien wykluczyć pozostałe możliwości ucisku na nerw.

Jak sobie poradzić z rwą kulszową?
Fizjoterapeuta powinien dobrać dla Ciebie odpowiedni program terapii. Zwykle na początku konieczna jest terapia „bierna” – terapia manualna, neuromobilizacje, do których otrzymasz program ćwiczeń do wykonywania w domu. Ważne jest także znalezienie pozycji ułożeniowych, w których zmniejszają się dolegliwości bólowe. Całość można wspomagać fizykoterapią – przeciwbólowo i regeneracyjnie. Do tego, w kolejnych etapach, włączane są kolejne ćwiczenia, które mają na celu zbudować stabilizację centralną (mięśni głębokich) i odbudować prawidłowy zakres ruchu kręgosłupa.

Lordoza lędźwiowa jest naturalnym wygięciem kręgosłupa w przód, które tworzy się już we wczesnym dzieciństwie. Natomiast zjawisko nadmiernego wygięcia nazywamy hiperlordozą.
Pogłębienie naturalnej krzywizny lordozy powoduje wiele problemów ze względu na zaburzenie m.in. naturalnej amortyzacji kręgosłupa, problemy z prawidłową biomechaniką tkanek i narządów oraz nierównomierne przeciążenia ciała. Taka wada postawy może wpływać także na inne układy organizmu – np. pokarmowy czy oddechowy, ponieważ odpowiedzialne za te procesy narządy nie mogą funkcjonować w sposób poprawny.

Terapia powinna być dobrana indywidualnie do pacjenta ze względu na różny przebieg skrzywienia oraz odmienne przyczyny. Niezwykle pomocna jest tutaj terapia manualna, jeśli segmenty zostały zablokowane – podstawę stanowią jednak ćwiczenia, wykonywane zarówno podczas spotkań fizjoterapii, jak i samodzielnie w domu przez pacjenta.

Dyskopatia jest chorobą zwyrodnieniową krążka międzykręgowego, czyli elastycznej struktury oddzielającej od siebie trzony kręgów kręgosłupa. Jest jedną z najczęściej występujących chorób w obrębie kręgosłupa. Proces zwyrodnieniowy jest zwykle wieloletni, a ostre epizody, określane jako „wypadnięcia dysku”, pojawiają się dopiero w późniejszym czasie.

Nagłe nasilenie dolegliwości bólowych może być związane z pęknięciem części pierścienia włóknistego – tkanki łącznej, która otacza krążek międzykręgowy dookoła jak pierścień. Dalsze narastanie dolegliwości może być spowodowane przez uwypuklenie części dysku i podrażnienie sąsiadujących struktur, takich jak korzeń nerwowy.

Bolą mnie plecy, co mogę zrobić? Kiedy do fizjoterapeuty, a kiedy do lekarza?
Objawy takie jak opadająca stopa, zaburzenia trzymania moczu, nagłe i mocne osłabienie siły mięśniowej jednej kończyny powinny skłonić do natychmiastowej wizyty u lekarza. Natomiast jeśli te objawy u Ciebie nie występują, a pojawił się ból, ograniczenia ruchomości kręgosłupa – udaj się do fizjoterapeuty.

Jakie są przyczyny dyskopatii?
– siedzący tryb życia
– brak lub zbyt mało ruchu
– otyłość
– pozostawanie w nieergonomicznych pozycjach, np. zgarbionej
– wady postawy

Co można zrobić z dyskopatią?
Jeśli nie występuje u Ciebie opadanie stopy, zaburzenie odruchów ścięgnistych czy nagłe osłabienie siły kończyny zajętej, odpowiednim rozwiązaniem będzie szeroko pojęta rehabilitacja. Składa się na nią: trening medyczny, terapia manualna, metody specjalne, a także reedukacja ruchu i wprowadzenie odpowiednich nawyków – zarówno w zachowaniu (ruch, częstsze wstawanie z krzesła), jak i w żywieniu oraz regeneracji.

Powięź można przyrównać do siatki, która otacza mięśnie, kości i narządy. Stanowi układ przestrzenny wnętrza organizmu. W wyniku nieprawidłowej postawy ciała i przeciążeniom może powodować dolegliwości bólowe w organizmie. W związku z faktem, iż powięź jest związana z mięśniami, zaburzenia w obrębie tych struktur mogą prowadzić do rozwinięcia zespołu mięśniowo-powięziowego.
Objawy to wzmożone napięcie mięśni, występowania bolesnych punktów spustowych, czego konsekwencją mogą być bóle głowy, zaburzenia pracy układu pokarmowego, zmiany skórne. 



Jakie są metody rehabilitacji?
– 
techniki manualne (np. kompresję ischemiczną, pozycyjne rozluźnianie)
– suche igłowanie, czyli wkłuwanie cienkiej igły w punkt spustowy
– fizykoterapia: laser wysokoenergetyczny pozwala rozluźnić punkty spustowe